Aan het begin van de jaren tachtig stond de Japanse game-krachtpatser Namco hoog in het teken van het enorme succes van Pac-Man, maar het bedrijf bleef daar niet innoveren. In 1982 bracht het de Pole Position op zowel arcades als thuiscomputer uit, en het spel kwam om de rijsimulatie te definiëren. Het introduceerde veel van de gamefuncties die we nu als standaard beschouwen, inclusief checkpoints, in aanmerking komende ronden en het gebruik van een racestuur.

In die tijd werd het ook door critici hartelijk ontvangen en ontving het lof voor zijn geavanceerde graphics en realisme. Volgens de huidige normen ziet het er hilarisch verouderd uit, maar sindsdien zijn ontwikkelaars hard blijven werken om steeds realistischere rijsimulaties te bouwen.

James Dover, Sim Engineer bij Lets Race, een race-simulatie-ervaring waarbij je echt in een raceauto gaat zitten, vertelde ons: "Er is een enorm verschil tussen een spel en een simulatie, en toch is er een fijne lijn die hen scheidt."

Met andere woorden, hij verwijst naar het feit dat, afhankelijk van het feit of je een 'game' of een 'simulatie' maakt, er subtiel andere doelstellingen zijn: simulaties willen zo realistisch mogelijk zijn, realistische condities creëren, al dan niet het maakt de ervaring meer of minder plezierig.

Games leggen ondertussen de nadruk op, nou ja, plezier maken. En als je een game-ontwikkelaar bent die plezier wil hebben voor de speler, dan zal bijna een compromis over realisme bijna zeker nodig zijn.

"De belangrijkste overweging is hoe de eindgebruiker het spel zal" spelen ", voegt James eraan toe. "Controller? Keyboard / mouse? Nee - elke echte sim zal gericht zijn op het gebruik van een stuurwiel en pedaalcombo, en zal de capaciteit bieden om die instellingen te tweaken tot de koeien thuiskomen."

Dus, met deze criteria in gedachten, zijn hier vijf spellen die proberen een echt realistische rijervaring te bieden - en drie die de weg af speurden met de borden 'Game'.