Clive Thompson schreef afgelopen maandag in Wired dat hij videogames in het algemeen denkt, en World of Warcraft in het bijzonder, hebben "betere foltering" nodig in hun zoektochten. Hij doelde op de kleine brouhaha

De kunst van het overtuigen

waar je een gevangene moet martelen totdat hij de locatie onthult van een "waardevolle vijandelijke bezittingen" (zoals de CIA graag bazen in de echte wereld noemt).

De critici van de zoektocht beweren dat marteling een vreselijk iets is in het echte leven en de weergave ervan in Wauw Trivialiseert dit en doet niets om de blijvende psychische littekens aan te tonen die het zowel bij het slachtoffer als bij de dader achterlaat.

De gebruikelijke verdediging voor dit alles is dat het gewoon een spel is en tegen de tijd dat je deze zoektocht krijgt, heb je 71 levels besteed systematisch te slachten op drie continenten op twee planeten, dus het gebruik van een neurale needler om nauwelijks informatie te extraheren garandeert een vermelding op uw rap sheet. Maar dit is onoprecht. Wauw is normaal gesproken volledig ondubbelzinnig moreel; de spelers zijn de helden, de menigten zijn woeste, gemuteerde, zieke beesten of agenten van puur kwaad die onuitsprekelijke demonische heren dienen.

Dat is het hele punt. Als je personage niet het soort persoon is dat schouderhoog gedragen wordt wanneer hij zijn geboortestad bezoekt, dan doe je het verkeerd.

Wat ons een klein probleem oplevert, omdat je je deze dagen niet schouder-hoog hoeft te gedragen, tenzij je level 80 bent en een deel van het krijgen van tot 80 gaat soms gepaard met het doen van behoorlijk onsmakelijke dingen.

Mijn benadering was om een ​​soort van ethisch compensatiestelsel aan te nemen. Als ik iemand moet martelen, zorg ik ervoor dat ik hem daarna buff krijg om sorry te zeggen. En als ik 10 rottend geesten moet voeden als onderdeel van een stiekeme uitvlucht, dan zal ik nog een extra 10 geesten doden om het nog beter te maken. De speurgever neemt dat lastige gele uitroepteken weg, ik krijg de XP, iedereen wint.

Nou ja, behalve de slechteriken. Maar dat is het punt, is het niet?