Sommige fotografen kiezen ervoor om tijdens het reizen de DSLR thuis te laten en het met een compactcamera te doen. Maar het nemen van uw DSLR betekent niet dat u vast komt te zitten met heel veel kit. Of u nu op het strand bent, in de heuvels wandelt of kennis maakt met de plaatselijke cultuur, uw betrouwbare DSLR en één enkele lens zijn vaak alles wat u nodig hebt voor creatieve foto's van topkwaliteit. Vooral als de lens toevallig een superzoom is.

Naast het verwijderen van het extra gewicht, de overbagage en het algemene ongemak van het dragen van meerdere lenzen, heeft een superzoomlens een ander belangrijk voordeel voor vakantie fotograferen.

Stel je voor dat je op een zandstrand staat met een frisse zeewind die uit de oceaan waait. U wilt overschakelen naar een telelens om wat surfactivities te maken, zodat u alleen maar in paniek raakt hoe veel van het rondwaaiende zand uiteindelijk op de sensor van uw camera wordt gedumpt. Met een superzoom hoeft u slechts een snelle beweging van de pols te maken en bent u klaar om te beginnen met fotograferen.

Canon ef-s 18-200mm f / 3.5-5.6 is

Zelfs in de schoonste, meest stofvrije omgevingen hebben superzoomlenzen nog steeds de voorsprong als het gaat om reageren op verrassende situaties. Met de mogelijkheid om direct te schakelen van een groothoek naar een telefoto-brandpuntsafstand en alles daar tussenin, bent u klaar voor elke fotomoment die zich plots voordoet.

Je kunt een seconde lang een breed liggend landschap fotograferen, en vervolgens de volgende keer inzoomen op een close-up van voorbijgaande dieren in het wild.

Tamron af 18-270mm f / 3.5-6.3 di ii vc pzd

Maar als superzooms zo groot zijn, waarom zou je je dan beperken tot een prime lens of een lens met een meer bescheiden zoombereik? Het onvermijdelijke is dat een enorm zoombereik compromissen sluit.

Ten eerste zijn prime-lenzen sneller, met een groter maximaal diafragma. Dit is geweldig om de achtergrond te vervagen met een kleine scherptediepte, en om camerabewegingen bij snelle sluitertijden te voorkomen.

Nikon af-s dx 18-200mm f / 3.5-5.6g ed vr ii

Dat gezegd hebbende, maken superzoomlenzen een vrij ondiepe scherptediepte mogelijk bij hun kleinere maximale openingen als je aan de lange kant van het zoombereik fotografeert. Veel superzoomlenzen hebben ook een ingebouwde optische stabilisatie, wat doorgaans een vier-stops voordeel biedt bij het afweren van cameratrilling.

De superzooms van Olympus, Pentax en Sony hebben geen optische stabilisatie, maar de huidige camerabehuizingen van deze fabrikanten hebben over het algemeen een effectieve stabilisatie van de sensor-shift. Natuurlijk kan elke hoeveelheid stabilisatie de beweging van het gefotografeerde onderwerp niet tegenwerken, maar anderzijds handhaven de nieuwste DSLR's een zeer goede beeldkwaliteit bij redelijk hoge ISO-instellingen, zodat je nog steeds snelle sluitertijden kunt krijgen wanneer je ze nodig hebt.

Olympus zuiko digital ed 18-180mm 1: 3.5-6.3

Vergeleken met een primaire prime-lens heeft een superzoom vaak ongeveer drie keer zoveel elementen in een complexe reeks groepen die heen en weer bewegen om een ​​extreem groot zoombereik mogelijk te maken.

Uiteindelijk is de wisselwerking voor het extra gebruiksgemak een verlies aan beeldkwaliteit. De meeste zoomlenzen hebben last van merkbare tonvervorming bij het groothoekuiteinde en kussenvormige vervorming bij de telelens.

Pentax smc da 18-135mm f / 3.5-5.6 ed al [if] dc wr

Met superzoomlenzen kunnen deze vervormingen meer uitgesproken zijn, maar sommige camerabehuizingen hebben opties voor het maken van automatische correcties in de opnamefase. Anders kunt u vervormingscorrectie toepassen in Photoshop bij het bewerken van uw afbeeldingen.

Chromatische aberratie, ook wel kleurfranjes genoemd, heeft de neiging prominenter te zijn in superzoomlenzen. Deze randen zijn meestal het meest zichtbaar rond lijnen met een hoog contrast, zoals boomtakken die tegen de lucht zijn geschoten en naar de randen en hoeken van het frame..

Sigma 18-200mm f / 3.5-6.3 dc os

Nogmaals, hoewel de huidige Nikon- en Pentax-camera's tijdens het fotograferen automatisch correcties kunnen toepassen. Anders is het een andere taak voor Photoshop. Ruwe verwerkingsprogramma's zijn meestal effectief in het corrigeren van chromatische aberraties, maar gezien de vaak grote gegevensgroottes van onbewerkte bestanden, geven velen van ons de voorkeur aan opnamen in de JPEG-modus voor vakantiekiekjes.

Autofocus is meestal acceptabel in superzoom lenzen, hoewel het meestal is gebaseerd op relatief nederige standaardmotoren in plaats van hoogwaardige ultrasone. De uitzonderingen in deze groep zijn de Nikon AF-S DX 18-200 mm f / 3.5-5.6G ED VR II, Sigma 18-250 mm f / 3.5-6.3 DC OS HSM en Tamron AF 18-270mm f / 3.5-6.3 Di II VC PZD-lenzen.

Sony dt 18-250mm f / 3.5-6.3

Hiervan hebben de Sigma en Tamron optica kleine ultrasone motoren die, hoewel redelijk stil, niet sneller zijn dan conventionele alternatieven. Het is alleen de Nikon 18-200mm die beschikt over de meer geavanceerde ringvormige variant van ultrasone autofocus, die snel is en beschikt over full-time handmatige focus negeren.

Laten we daarom eens acht superzoomlenzen bekijken en wat ze te bieden hebben.