De opkomst van digitale projectie in films markeert een van de snelste veranderingen in elke branche. In minder dan 15 jaar hebben we een bedrijf gezien dat puur in celluloid zat, overspoeld door enen en nullen.

Digital heeft de filmprojectie over de hele wereld ingehaald, met de belofte om goedkopere manieren te bieden om films te distribueren, compleet met een helder palet dat, ongetwijfeld vergelijkbaar is met filmmateriaal..

Hoewel veel filmmakers deze verandering hebben omarmd, is er een minderheid die vecht tegen progressie. Deze groep bestaat niet uit indie-filmmakers die op zoek zijn naar ruimte op de kop, maar enkele van de grootste namen in de branche.

Quentin Tarantino, Christopher Nolan, Judd Apatow, JJ Abrams, Martin Scorsese ... dit zijn de filmmakers die hopen om stakeholders te worden in Kodak-filmstock.

Ze hebben een deal gesloten om ervoor te zorgen dat Kodak-film een ​​goede optie blijft voor het maken van films en het hun taak is om het gebruik van celluloid op het grote scherm te behouden.

Filmfanaten

De meeste mensen op deze lijst komen niet als een verrassing voor degenen die de opkomst van digitale films hebben gevolgd.

JJ Abrams bewees de wereld dat de nieuwe Star Wars zijn franchise was toen hij aankondigde dat hij Star Wars: Episode VII op film zou schieten. Aangezien George Lucas een affichejongen was voor het maken van digitale films tijdens het maken van Episodes I-III, was dit een enorme verklaring van Abrams.

Christopher Nolan heeft nog nooit digitaal gebruikt en het is twijfelachtig of hij dat ooit zal doen. De voorkeur geven aan IMAX duwen als zijn favoriete hulpmiddel bij het maken van films, Nolan is een overtuigd gelovige in de film en heeft zelden een goed woord te zeggen over digitale.

Van de rest van de lijst is de opname van Martin Scorsese het meest interessant. Scorsese is altijd een voorstander geweest van het filmen, maar ging volledig digitaal voor zijn 3D-film Hugo. Toen kwam Wolf Of Wall Street, die aanvankelijk bedoeld was om digitaal neergeschoten te worden, maar dit veranderde in pre-productie.

Wolf wordt echter altijd gezien als een keerpunt voor digitaal, want het was de eerste film die volledig digitaal werd uitgezonden naar theaters.

Deze delicate evenwichtsoefening tussen het gebruik van digitale en film wordt verder benadrukt in zijn recente verklaring over deelname aan de groep 'film voor filmmakers' (mijn woorden).

"Het lijkt erop dat we er altijd aan worden herinnerd dat film een ​​bedrijf is, maar film is ook een kunstvorm en jongeren die gedreven worden om films te maken, moeten toegang hebben tot de tools en materialen die de bouwstenen waren van die kunstvorm ", schrijft Scorsese.

"Zou iemand ervan dromen om jonge kunstenaars te vertellen hun verf en doeken weg te gooien, omdat iPads zoveel gemakkelijker te dragen zijn? Natuurlijk niet. In de geschiedenis van films werd slechts een minuscuul percentage van de werken waaruit onze kunstvorm bestond niet beschoten. film."

Filmbehoudsmaatschappij

Naast de mening van Scorsese is er een andere die gelooft dat het streven om filmvoorraad te redden evenzeer te maken heeft met het bewaren als met het verzamelen van informatie over het nieuwe. Film versus digitaal is een gemakkelijke kop om achter te komen, maar dit zou geen 'van welke kant moeten zijn?' debat. Het zou iets meer moeten zijn.

Er is een echte zorg in de industrie dat films gemaakt op digitaal in de toekomst niet zullen overleven vanwege het archiveringsproces. De angst is dat digitaal geen stabiel archiveringssysteem is - gegevens moeten zorgvuldig worden overgedragen wanneer een formaat wordt overschreden.

Filmstock is daarentegen al meer dan 100 jaar bewaard en zal, mits op de juiste manier bewaard, nog veel langer overleven.

De meeste technologische ontwikkelingen doen een van de twee dingen: processen vereenvoudigen of processen afzwakken. Geen van deze zijn bevorderlijk als het om kunst gaat.

Zoals Scorsese zegt, is het maken van films een kunstvorm die niet moet worden beperkt door de tools die je gebruikt. Dus de toekomst van de film in handen geven van de filmmakers is de stoutmoedigste en beste stap om niet alleen het formaat, maar ook de toekomst van de film te redden.

  • Filmfocus: de fantastische technologie achter de films