Camden Lock in Londen voelt altijd als een rare visie op de toekomst. De drukke straatkraampjes en de labyrintachtige sfeer van de plaats lijken bijna op de rol van een zeer Britse versie van Blade Runner.

We zijn hier voor een iets ander type sci-fi. Weggestopt naast Camden's The Cuban pub, is een klein bordje. "Try Virtual Reality" staat er, wijzend vooruit de trap op naar de launch party van Virtually Reality, de eerste ruimte in het VK gewijd aan het slaan van de virtuele realiteit. Toiletten bevinden zich, volgens het bord, aan de rechterkant.

Ik heb lang gepleit voor de opkomst van de VRcade, ruimtes waar mensen die sceptisch staan ​​tegenover virtual reality een headset kunnen omdoen en het eens proberen. Vrijwel de Realiteit lijkt de eerste hiervan te zijn, en hoewel ik moet bekennen dat ik een vleugje van de Apple Store-klasse verwachtte, is wat ze in plaats daarvan hebben geleverd een mix van winkel en een klassieke arcade, maar biedt het VR-ervaringen via Street Fighter II.

Van vrijwel niets tot Virtual Reality

Virtually Reality, het bedrijf, begon op een straathoek in Notting Hill nadat oprichter en CEO Alexander Cohen zijn huurgeld gebruikte om 16 VR-headsets van internet te kopen. Hij verkocht ze op straat en verkocht binnen een paar uur. Daarvandaan brachten ze een week door in een pop-upwinkel in het Old Street-station voordat ze deze 2000 vierkante meter grote ruimte in Camden Market betraden.

Bij het lanceringsevenement kun je zien hoe ver dat idee is gekomen - iets te luide muziek bonst terwijl een gratis bar wordt gesponsord en beheerd door een chique jenever. Er is geen Coca Cola, als je een frisdrank wilt, moet je genoegen nemen met een merk fruitdrank waarvan ik nog nooit heb gehoord, gekruid met cayennepeper.

Het evenement zit vol met mensen die waarschijnlijk veel meer geld verdienen dan ik, worstelend met de HTC Vives hangend aan het plafond. Virtual reality is nu trendy en het is mij nooit duidelijker geweest dan bij Virtually Reality, een winkel die je een Google Cardboard met een eigen logo tegen een prijs verkoopt.

Ondanks dat de hashtag #MyfirstVR van het evenement zelf was, was het lanceringsfeest zelf slecht gepland voor een eerste poging tot cyberspace: de headsets zaten zonder toezicht, waardoor je zelf probeerde de randapparatuur uit te zoeken, terwijl bonzende luide muziek speelde en chattende zakenman binnen was de veilige "chaperonne" -zone van elke HTC Vive.

Ik nam mijn partner mee naar het evenement om de virtuele realiteit voor het eerst uit te proberen. Ik moest haar vertellen hoe het werkte en tegelijkertijd haar weghouden van de man die wild naast haar zwaaide en probeerde te doen alsof ze robots van een denkbeeldige hemel.

Het lanceringsfeest, misschien passend voor de omgeving, heeft een vaag cyberpunkgevoel, waarbij de houding ten opzichte van hoe coole technologie is, over mensen heeft gezegevierd. Er is een gevoel, met alle openlijke commercialisering, dat Virtually Reality een beetje vijandig is tegenover de hackersgemeenschap die aan het sleutelen is aan de technologie en probeert vanaf het begin virtual reality naar een groter publiek te brengen.

Is dit een slechte zaak? Het laat zien dat de markt gezonder wordt, geweldig nieuws voor de tech-investeerders die miljoenen de afgelopen jaren miljoenen hebben gegooid in een gat in de vorm van een virtual reality en het is een geldspinner voor diegenen die op zoek zijn naar prooi voor stadsmensen op zoek naar iets flitsen doen na het werk.

Natuurlijk is een lanceerpartij niet hetzelfde als de dagelijkse operatie voor elke organisatie. "We hebben de ruimte vanaf de grond ontworpen om sociaal te zijn", zegt Cohen.