Deze week kreeg ik een klein voorproefje van hoe het is om een ​​topsporter te zijn. Het was geen nationale bewondering, noch uitblinker op een internationaal podium, maar ik mocht wel zwemmen in een heel klein zwembad.

Als onderdeel van deze gekke beslissing om binnen een paar maanden een triatleet te worden, werd ik uitgenodigd bij het Human Performance Lab van GlaxoSmithKline om een ​​reeks tests te ondergaan om te bepalen hoe fit en klaar ik ben om deze belachelijke uitdaging aan te gaan..

Laten we samenvatten: in slechts 5 weken (wacht, wat, HOE LANG?) Neem ik deel aan een Olympische afstandstriathlon in Windsor, loop ik met mijn hondje 1,5 km de rivier de Theems af, fiets ik 32 KM en voltooi ik het dan met een mooie 10 KM rennen in het park.

Gezien ik drie weken geleden 50M in de poel had gedaan en bijna ziek was, is de kans groot dat dit het absolute toppunt is van 'meer gebeten dan kauwen'. In feite zou een hond meer kans hebben om dit te voltooien dan ik nu doe. Behalve de fietsbeitel. Hoewel ik zeker weet dat we daar een oplossing voor kunnen vinden.

Ik dwaal af. Ik liep naar het anonieme HPL-gebouw en werd meteen gevraagd om in een strakke zwemshort te duiken, omdat ik mijn lichaamsvet zou moeten meten. Dit bestaat uit het zitten in een klein ei, het dragen van een badmuts en het laten pulseren van de lucht om te bepalen hoeveel van mijn lichaam vet was en hoeveel ervan geweldige botten en zooi waren.

De zieligste ruimtevaarder ter wereld

Daarna ging het naar de computer, waar ik een baseline cognitieve test kreeg. Dit duurde 10 minuten, ontworpen om reactiesnelheden en kortetermijngeheugen te testen, waardoor een basislijn ontstaat om te werken.

Hoewel het een eenvoudige test lijkt waarbij je kaartspellen moet onthouden en klikken wanneer er iets is gebeurd, is het eigenlijk een slim nieuw systeem dat is ontworpen om te bepalen wanneer atleten met verschillende omstandigheden worstelen - of het nu een rugbyspeler is na een hersenschudding of een Formula One Pit Crew die getest om te zien hoe de vochtige en jetlagged omstandigheden van Singapore hun prestaties beïnvloeden,

Een kleinere, op iPad gebaseerde, test werd vervolgens toegediend en een die ik na elke fysieke uitdaging zou herhalen om te zien hoe vermoeidheid mijn prestaties beïnvloedde.

Het is pas sinds de komst van tablets en internetgebaseerde tests dat deze informatie toegankelijk is - als zodanig zal de wereld van cognitieve tests een enorme hoeveelheid nieuwe informatie krijgen om de manier waarop we allemaal trainen te veranderen.

Zodra dat allemaal uit de weg was, was het in de hydro-zwembad om het zwemmen efficiëntie te meten. Het water stroomt met een bepaalde snelheid naar je toe, je gooit een masker op en een man met een stok houdt de buizen vast, alsof hij op idiootjournalisten vist terwijl je tegen stromingen van verschillende snelheden in zwemt om de zwemefficiëntie te meten.

Doe niet alsof je niet jaloers bent

Er is iets aan het willen schreeuwen 'DIT IS TE HARD' in een plastic buisje in een grote jacuzzi met drie mannen die je in een strakke korte broek rondzwemmen die, gewoon, ik weet het niet, je een LEVEND gevoel geeft.

Bovendien was het zeurende gevoel dat ik deelnam aan tests die waren ontworpen voor topsporters en ver boven mijn capaciteiten gewoon niet verdwenen - Matt en Phil die me testten waren niets dan bemoedigend en behulpzaam; maar ik was gewoon blij dat de hydro-zwembad zou zo langzaam kunnen gaan.

Na een snelle tikkende sessie op de iPad was het rechtstreeks in het Performance Lab, waar ik op een fiets werd vastgebonden, een andere buis op mijn gezicht bleef plakken en bloed werd afgenomen. Als een man met drie kronkelende katten, dacht ik dat ik de pijn van naalden had overschreden die in me werden gepropt. Ik had niet. Zelfs het typen van nu doet pijn.

Het bloed merkte mijn lactaatniveaus op in rust (melkzuur is het spul dat je bloedbaan binnenkomt en, als je te hard duwt en 'lactaatdrempel' bereikt, doet de spieren pijn) en toen was ik weg, terwijl ik aan een bepaalde rotatiesnelheid trapte het vermogen nam geleidelijk toe.

Op gezette tijden werd er meer bloed afgenomen om te bepalen hoeveel melkzuur werd geproduceerd - op het moment dat het werd aangemaakt in een tempo dat mijn lichaam niet kon verwijderen, was het tijd om de test te stoppen.

Het leek goed te gaan, met een normale 25 watt toename (het meten van het vermogen dat uit de benen komt) beginnend bij 125 en het bewegen van maximaal 200 is grotendeels OK - hoewel ik zweer dat ik oorspronkelijk verondersteld werd naar een hoger doel op de test te gaan Ik werd gestopt. Ik vroeg het niet.

Eén gedachte die ik tijdens de vlucht had: waarom is Bronde (een mix van blond en brunette) op aarde tegenwoordig een echte haartrend??

Toen kwam het punt, waar ik dacht dat ik op zijn minst de hoop had dat ik niet helemaal afschuwelijk was. Er was een mooi moment waarbij ik mijn naam zag op hetzelfde computerscherm als Jenson Button - maar ik wilde echt niet naar zijn cijfers kijken, aangezien hij zojuist de London Marathon in 2 uur en 52 minuten had voltooid. En hardlopen is zelfs niet zijn sterkste vaardigheid.

De test was eenvoudig: elke minuut zou de snelheid met 1 km / u stijgen, of de gradiënt zou met 1% toenemen. Oh, en het masker werd weer vastgebonden om mijn wheezy-output te meten. Uitputting zou mijn VO2 max-aantal geven, het maximale zuurstofniveau dat mijn lichaam rond mijn lichaam zou kunnen duwen (meer = goed, omdat het de spieren voedt om harder te werken) en een betere inspanning kan leveren.

Ik begon, het zwemmen en fietsen slepen nog steeds door mijn spieren bij elke stap. Het was niet gemakkelijk, maar 12 minuten, 14 km / u en 7% hellingsgraad later probeerde ik niet ziek te zijn omdat ik het masker van mijn gezicht scheurde.

Daarna was het terug naar de cognitietest, nog een rondje kijken naar heel veel speelkaarten, voordat ik eindelijk in de douche kon kruipen en de resultaten volgende week afwachten.

Ik krijg het gevoel 'Jullie moeten jaren geleden lid zijn geworden van het Britse Olympische team, maar er is nog tijd' zal niet het belangrijkste commentaar zijn.

Ondanks dat het een van de zwaarste fysieke tests is (en ook emotioneel - ik ben nog steeds niet echt in vorm en lopen in niets dan strakke korte broeken rond een faciliteit die wordt bezocht door gebarsten atleten was niet prettig) Ik heb echt genoten van de kans om een gecontroleerde omgeving ... de enorme schaal en het vermogen van de HPL om elk element van de prestaties van een atleet te volgen was verbluffend, en er is een klein, sadistisch deel van me dat ernaar uitkijkt om over vijf en een halve week terug te gaan.

Ja ... mensen keken me aan.

Recon Jet - het opstijgen

Dit was mijn eerste week met de Recon Jet hedset, die in-vision informatie biedt over alles, van snelheid tot hartslag (en waarmee je ook foto's kunt nemen), en hoewel ik het nog steeds goed moet doorlopen, zijn hier wat vroege gedachten:

Ik zou het zeker liever gebruiken voor fietsen dan hardlopen. Zelfs aangepast aan de pasvorm was er nog steeds wat wiebelen toen mijn voeten bonkten, waar op de fiets het soepel was en niet veel bewoog.

Er is ook de kwestie van dieptewaarneming - met het scherm vlak onder het rechteroog, het neemt je vermogen weg om gewoon naar plassen en stoepranden te kijken en nauwkeurig te vertellen hoe ver weg of diep iets is.

Om te fietsen hoef je niet weg te kijken van waar je naar toe gaat, maar met rennen voelde ik dat ik gewoon lui was, terwijl ik de wijzerplaat van mijn Garmin in mijn eigen gezicht bewoog, toen ik gewoon naar beneden kon kijken en deze informatie kon zien.

Voor bijna £ 600 / $ 700 (verdomd de wisselkoers) moet het iets meer doen dan dat - ik zal er volgende week dieper op ingaan, maar ik heb het gevoel dat er in de nabije toekomst een paar software-upgrades zullen komen dat maakt de Recon Jet tot een meer dwingende koop, omdat het op dit moment vrij eenvoudig aanvoelt.

  • · Als je tips hebt, tech die je wilt uittesten of gewoon me wilt bespotten, ben ik @ superbeav op Twitter, en je kunt ook mijn strompjes op Strava zien.
  • · Lees hier de rest van het verhaal van Running Man of Tech